نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 استادیارگروه معماری، موسسه آموزش عالی رسام
2 استاد گروه معماری دانشگاه هادرزفیلد انگلستان
چکیده
علیرغم درک تأثیر محیط ساخته شده بر روی کودکان، توجه کمی به طراحی محیط بیمارستانهای کودکان با درنظرگرفتن نظرات کودکان صورتگرفته است. صدای آنها معمولاً بهدرستی شنیده نمیشود زیرا توسط بزرگسالان تفسیر میگردد. اغلب اوقات، مطالعات در مورد کودکان در ارتباط با نیازهایشان بر گفتگو با والدین متکی بوده است. بااینحال، برای ایجاد احساس تعلق خاطر در کودکان نیاز است که آنها سهم خود را در طراحی ببینند. هدف این مقاله بررسی روند شناسایی ترجیحات کودکان و چگونگی اعمال آن در طی فرایند طراحی بیمارستان بر اساس سطوح مختلف نردبان مشارکت هارت است. هشت پلۀ مشارکت از پلۀ پایین به سمت بالا عبارتند از: ۱) سوءاستفاده ۲) حضور نمایشی ۳) تظاهر به مشارکت ۴) مأمور اما مطلع ۵) مشاور و مطلع ۶) ابتکار عمل با بزرگسالان و تصمیمگیری مشترک با کودکان ۷) ابتکار عمل و هدایت باکودکان و ۸) ابتکار عمل با کودکان و تصمیمگیری مشترک با بزرگسالان. در این مقاله به مشارکت کودکان در روند طراحی بیمارستان کودکان رویال منچستر پرداخته شده است و سعی شده است تجربیات در رابطه با مشارکت کودکان در روند طراحی بررسی شود. این پژوهش از نوع کیفی و مشتمل بر رویکردی تفسیری است و روشهای جمعآوری اطلاعات در آن بر پایۀ مطالعات اسنادی، پیمایش میدانی و مصاحبه است و سعی شده تا در سهگام بهمرور مبانی نظری متأخر پیرامون مشارکت، مصاحبۀ نیمهساختاریافته و تفسیر دادهها به روش تحلیل محتوا و ارائۀ راهبردی پرداخته شود. یافتههای پژوهش حاضر که بر مبنای تفسیر مصاحبه با تیم طراحی و افرادی که در پروسه طراحی حضور داشتند تدوین شده، در گام اول مشتمل بر بررسی و ارزیابی فرایند مشارکت در طول طراحی است. در گام دوم با تدوین مزایا و مشکلات به ارائۀ پیشنهادها میپردازد. نتایج نشان میدهد که مشارکت در یک فرایند طراحی، فرصتهای ارزشمندی را برای بیان دیدگاههای کودکان فراهم میکند و اطمینان حاصل میکند که الزامات مربوط به کاربر (کودکان) در تمام مراحل فرایند در دسترس است و با تغییر تدریجی به راهحلهای طراحی، آنها از بین نمیروند.
کلیدواژهها