نویسندگان
1 پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران
2 دانشیار، دانشکده معماری، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، ایران
3 . استادیار گروه معماری، موسسه آموزش عالی معماری و هنرپارس، تهران، ایران
چکیده
فضا و فعالیت انسانی را میتوان دو جلوۀ ظهور متفاوت از یک ماهیت واحد دانست. در ساختمان مدرسه، ارزش آموزشی فضا متناسب با عملکرد فضاها برای نیل به اهداف آموزشی تعریف میشود. پیکربندی فضایی این پتانسیل را دارد که موقعیت دانشآموزان و معلمان را تعیین و مسیری که یادگیری در آن صورت میگیرد را تنظیم کند. اگر چیدمان فضایی بهعنوان یکی از جنبههای اساسی طراحی معماری که بر روی عملکرد اجتماعی فضا تأثیر میگذارد در نظر گرفته شود پرسشی که در این میان مطرح میشود این است که چگونه میتوان با استفاده از روشهای جدید طراحی و استفاده از کامپیوتر مناسبترین چیدمان را برای این فضاها به دست آورد که به بهینهترین نحو پاسخگوی نیازهای عملکردی آنها باشد. روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش، راهبردی ترکیبی دارد که آمیزهای از استراتژیهای استدلال منطقی، مبانی نظری، بررسی نمونههای موردی و مدلسازی دیجیتالی میباشد. این پژوهش با استفاده از بستر الگوریتمیک به دنبال راه حلی برای دستیابی به مناسبترین پاسخ طراحی برای فضاهایی مانند مدرسه است که در آنها نحوۀ چیدمان فضاها از اهمیت بسیاری برخوردار است. الگوریتم تدوین شده با استفاده از ورودیهای اولیه مانند عرصهبندی، مساحت حدودی هر عرصه، روابط بین عرصهها و الزامات جهتگیری فضاها آغاز شده و همین ورودیها اساس الگوریتم را شکل میدهند. در ادامه الگوریتم انواع حالات ممکن قرارگیری فضاها در کنار هم بررسی شده و باتوجهبه دادهها بهترین حالت چیدمان پیشنهاد میگردد که بهینهترین پاسخ برای طراحی پلان فضای موردنظر محسوب میشود. دستیابی به الگوریتمی واحد بر مبنای دادههای مرتبط با اصول چیدمان فضاها در یک ساختمان هدف اصلی این پژوهش است. در ساختمانهایی که از فضاهای متنوع تشکیل شدهاند که هرکدام کاربری مختص به خود را داشته و ارتباط بین کاربریها نظم فضایی مجموعه را شکل میدهند، یافتن بهینهترین چیدمان بر اساس اصول حاکم بر طراحی امری مهم تلقی میشود که با استفاده از روند الگوریتمیک میتوان این امر دشوار را سادهتر کرد.
کلیدواژهها