نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجو کارشناسی ارشد، رشته مرمت و احیاء بناها و بافت های تاریخی، دانشگاه هنر، تهران، ایران.
2 استادیار گروه معماری، موسسه آموزش عالی رسام، کرج، ایران.
چکیده
موفقیت در دستیابی و کیفیت مناسب ساختارهای میانافزای معماری عمدتاً به ارزیابی شرایط مختلف و همچنین خلاقیت، حساسیت و درنهایت نوآوری در معماری بستگی دارد. به منظور اجرای مناسب و صحیح رویکرد میانافزا، باید ارزیابی کیفی محیطهای کنونی که بنا قرار است در آن قرار گیرد و سپس، انتخاب رویکردی خلاقانه که امکان برقراری تعاملی بهینه بین بنا و محیط پیرامون را میسر میسازد، انجام گیرد که موضعی پیچیده، چندوجهی، میانبخشی و حتی فرابخشی است. بدین ترتیب نمیتوان تنها به بعد کالبدی توجه داشت. هدف این پژوهش بررسی مبانی میانافزایی و مولفههای آن در غالب توسعۀ شهری و استفاده از این مفاهیم و مولفهها برای دستیابی به یک مدل و ساختار مشخص در نمونه مورد نظر است. نمونه موردی این پژوهش ساختمان پلاسکو است که در بافت تاریخی تهران واقع شده است. بر همین اساس موقعیت قرارگیری آن تاثیرات زیادی در روند پژوهش گذاشته است. در این مقاله سعی شده است تا بررسی جامعی از ساختمان جدید پلاسکو با توجه به اصول طراحی میانافزا، نوع رویکرد ساختمان، هماهنگی و وحدت آن با ساختمانها و بافت با قدمت اطراف آن صورت پذیرد. در این پژوهش سعی شده است به تبیین معماری میان افزا پلاسکو در بافت تاریخی آن با توجه به مبانی نظری مربوطه، ساختمانهای شاخص اطراف و خطوط تاریخی بافت پرداخته شود. روش این تحقیق، توصیفی_تحلیلی است، ابتدا به پیشینه پژوهش و مبانی نظری و همچنین بررسی و معرفی تعاریف و مفاهیم مرتبط براساس مطالعات کتابخانهای پرداخته شده است. سپس بر اساس مفاهیم بدست آمده الگوی ساختمان پلاسکو بر اساس معیارهای معماری میانافزا با جزئیات توصیف میشود. بر اساس نتایج بدست آمده ساختمان جدید پلاسکو نوع خطی میان افزا است و بین دو همسایگی خود به طور خطی واقع شده است. در استراکچر نما نیز آرایههایی از ساختمانهای اطراف خود دارد اما از هیچ کدام به طور کامل تبعیت نمیکند.
کلیدواژهها